Zapalniczka Czejenów

Przetestowałem już wiele różnych naturalnych hubek, spędziłem mnóstwo czasu na ich zbiór i przygotowanie, ale w poszukiwaniu nowych rozwiązań czasami zdarza się, że omijamy te najbardziej proste i oczywiste. To jest właśnie jeden z powodów, dla którego ciągle powracam do studiowania materiałów etnograficznych zamierzchłych kultur.

Nie wiem skąd się wzięła ''zapalniczka Czejenów'', dlaczego taka nazwa, skąd pochodzi i czy ma cokolwiek wspólnego z Czejenami - mało istotne. Mi bardzo spodobał się sposób działania takiego zestawu do niecenia ognia, prosty i jednocześnie bardzo skuteczny, genialnym rozwiązaniem jest zabezpieczenie hubki. Zestaw składa się ze stalowego krzesiwa, krzemienia, hubki i rogu. W tym przypadku hubką jest opalony patyk, hubka w najbardziej pierwotnej formie, jaką możemy sobie wyobrazić. Najlepiej sprawdzają się spróchniałe gałęzie miękkich gatunków drzew bez wyraźnej twardnieli ewentualnie z twardzielą, ale grubsze, z których wycinamy tylko biel. Szukamy drewna porażonego białą zgnilizna drewna, takie drewno jest jaśniejsze niż zdrowe (białe lub kremowe) i co najważniejsze powinno być miękkie (pod naciskiem będzie się uginać) i mieć włóknistą strukturę. Nie może jednak rozlatać się nam w rękach, właściwy dobór ma duży wpływ na skuteczność łapania iskier, trzeba spróbować jak łapią iskry różne kawałki drewna z różnych drzew zwłaszcza, jeśli mamy problem z rozpoznawaniem gatunków. Bez wątpienia próchno to najbardziej rozpowszechniony materiał na hubkę, to jego największa zaleta. Przy ognisku suszę i opalam z jednego końca 10-15 cm kawałek gałązki, zwykle lipy, wierzby lub osiki, o średnicy trochę większej niż róg, tak by się lekko klinował. Do przenoszenia hubki, zabezpieczenia jej przed wilgocią i uszkodzeniem zabezpieczamy ją kawałkiem rogu, bez tego opalony koniec wykrusza się, co może uniemożliwić zapłon od iskry. Rogiem nakrywamy płonący koniec patyka by go ugasić, suche spróchniałe gałązki bardzo dobrze się żarzą. Technika krzesania taka jak przy innych rodzajach hubek, wystarczy iskierka by opalony koniec zaczął się żarzyć.

Tyle opisu, jak to wygląda w praktyce widać na załączonym klipie wideo.