Nabrałem ochoty na pizze z dzikimi dodatkami. Spakowałem więc plecak i
pojechałem do lasu na kilka godzin. Gdy już połaziłem i nazbierałem roślin
przyszedł czas na pichcenie. Na ciężkiej, żeliwnej patelni upiekłem dwie pizze,
pierwsza z młodymi pędami chmielu, druga z czosnaczkiem i bluszczykiem
kurdybankiem. Przepis na ciasto klasyczny: letnia woda, mąka pszenna, suszone
drożdże, szczypta soli i cukru, olej. Wszystko mieszamy i ugniatamy. Odstawiamy
w ciepłe miejsce do wyrośnięcia. Gdy ciasto zacznie rosnąć przegniatamy je.
Formujemy cienki placek. Podpiekamy go z obu stron na patelni na żarze i
dopiero wtedy kładziemy na nie składniki. Ciasto posmarowałem przecierem
pomidorowym i położyłem salami, kukurydzę, oliwki, pieczarki, paprykę, dzikie rośliny. Wierzch posypujemy startym żółtym serem. Patelnię przykrywamy od góry
aluminiową folią i stawiamy na żarze. Po 15 minutach pizza powinna być
gotowa.
Marudziłem, gdy wkładałem ciężką patelnię do plecaka. Na szczęście nie
miałem za dużo gratów w plecaku i miejsce ogniskowe blisko. Leśna pizza bardzo
smakowała. Żeliwna patelnia, chociaż bardzo ciężka, to doskonale sprawdza się w
obozowej kuchni. Grube ścianki zapobiegają przywieraniu jedzenia. Podpłomyki,
pizze, wypieki czy inne potrawy nie sprawią nam problemu. Na bliskie
wyjazdy, kiedy nie musimy liczyć każdy gram ekwipunku to znakomite
rozwiązanie.
Patrzę na zdjęcia i zgłodniałem :) W ten weekend skomponuję pizzę z
innymi składnikami.
