Zdjęcie powyżej przedstawia wariant łuku ogniowego z dłuższym świdrem i dociskiem, który blokowany jest przy udzie. Długość świdra jest większa niż w klasycznym rozwiązaniu około 1,5-2 krotnie. W przybliżeniu jego długość równa jest odległości zmierzonej od podłoża do naszego kolana. Docisk wykonany jest z fragmentu świeżej sosnowej gałęzi z żywicznym sękiem. Długość docisku wynosi około 30 cm, co też jest nietypowym rozwiązaniem. Tak długi docisk ułatwia stabilizację świdra. Docisk blokujemy przyciskając go do boku uda.
Zaletą wariantu łuku ogniowego z dłuższym świdrem i blokowaniem docisku przy udzie to przede wszystkim łatwiejsza stabilizacja świdra niż w klasycznej wersji. Jesteśmy mniej zgięci, przepona jest miej ściśnięta i łatwiej nam oddychać. Ma to istotne znaczenie w przypadku osób bardzo otyłych i kobiet o obfitych kształtach. Wadami jest konieczność zastosowania dłuższego świdra i docisku.
Wariant ten sprawdzałem podczas wykonywania zagłębienia w łyżce. Na początku próbowałem z klasycznym łukiem. Zwiększyłem grubość świdra tak bardzo, że miałem problem z utrzymaniem świdra w pionie. Dodatkowo musiałem maksymalnie zwiększyć docisk. Nie byłem w stanie fizycznie tego zrobić. Mój nadgarstek po kilku minutach odmówił współpracy. Po zmianie elementów łuku na wariant z dłuższym świdrem i dociskiem blokowanym przy udzie udało mi się zrobić zagłębienie.
Wariant tej techniki polecam osobom, które nie mają wystarczająco dużo siły w nadgarstku do ustabilizowania pracy świdra.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz